Dziecko 3-miesięczne zaczyna rozpoznawać też coraz więcej barw. Widzi nie tylko biel, czerń, czerwień i zieleń, ale nawet kolor żółty. Za miesiąc do palety barw dojdzie również kolor niebieski.
Witam, mój synek za 2 tygodnie będzie miał 8 miesięcy. Mam problem, nigdy nie należał do spokojnych dzieci, tylko ciągle trzeba było być koło niego, usypiać i tak w kółko. Wspomnę, że od urodzenia nie śpi, najwyżej 1 godzinkę przez cały dzień, a noce przesypia ładnie. Grześ ma 6 ząbków, 2 na dole i 4 u góry. Najpierw wyszły 2 dolne, gdy miał 3,5 miesiąca, a potem 2 u góry te boczne, a potem 2 środkowe. Od 5 dni non stop płacze, na rękach płacz, w wózku, w kojcu, gdy się bawimy, marudzi non stop, a ja nie wiem co robić. Huczy mi od tego płaczu. Jestem zdesperowana. Wcześniej posiedział, zabawił się czymś, a teraz wszystko mu złe. Spać nie chce, tylko 2 razy w ciągu dnia po 20 minut. Lekarz mówi, że to na zęby, drugi lekarz, że to taki charakter, ale ile można płakać, skoro dziecko napite, najedzone, jest noszone, bawione. Proszę o pomoc, bo nie wiem, co robić. Czy jest coś, co uspakaja? Dlaczego on się taki zrobił? Pragnę tylko powiedzieć, że jakieś 2 tygodnie temu spadł mi z łóżka z wysokości 40 cm, w ostatniej chwili chwyciłam go za nogi, jednak uderzył się w czółko. Nie byłam z tym nigdzie, nie miał siniaka, nie płakał i było po tym upadku ok, ale te 5 dni jestem załamana. Proszę mi doradzić, jak wyciszyć takie dziecko, co robić? On bez huśtania w ciągu dnia nie uśnie, tylko wózek non stop musi być w ruchu i tak jest od 8 miesięcy. Czy jest na to jakiś sposób? Czy ten upadek teraz niesie jakieś konsekwencje? Niegroźne reakcje po szczepieniu mogą być różne. Zwykle występują one między 2 a 48 godziną od szczepienia i ustępują po około 4 dniach. Wśród tych, które nie powinny Was niepokoić można wyróżnić: często: zmniejszenie apetytu, podwyższona temperatura, drażliwość, zaczerwienie w miejscu szczepienia, senność i Mama 2 – letniej Julii uwielbia słodkie chwile, gdy to właśnie ona musi głaskać córeczkę przed snem, ale po całym dniu „mamowania” jest wykończona. Mama 14 – miesięcznego Konrada z trudem tłumi złość, gdy syn wpada w histerię, ponieważ ona wychodzi do toalety. Mama trzyletniego Szymona nie wyszła z koleżankami od 2,5 roku, bo synek wpadłby w trzygodzinną rozpacz. Takich mam, mających na sobie słodkie „narośle” jest całe mnóstwo. I wszystkie wiedzą, że bycie dla kogoś całym światem jest równie piękne, co... męczące. Wiele matek zadaje sobie pytanie, dlaczego ich dziecko zachowuje się tak, a nie inaczej. Liczą na moment, w którym w końcu smyk zacznie z chęcią zostawać na noc u babci i dziadka, bez problemów zostaną z ciocią albo nie będą protestowały, że to tata rozbiera je do kąpieli. Zamiast tego – jest jeszcze gorzej. Jakie są tego przyczyny? Opieka nad dzieckiem jest absorbująca i trzeba nauczyć się dzielić nią z innymi. • UświadomienieKiedy dziecko ma niewiele ponad rok, zaczyna zauważać pewną odrębność. Maluch, który do tej pory „sądził”, że on i mama są jednością, nagle odkrywa, że tak nie jest. I zaczyna obawiać się tego, że mama... zniknie. Nie jest jeszcze jasne dla niego, że skoro najważniejsza dla niego na świecie osoba wychodzi, to wróci – dla tak małego dziecka jest to po prostu „zniknięcie”. To zupełnie naturalny etap rozwoju, naturalny jest też protest malca. Od tego momentu zaczyna się także „przyklejenie” – ot, na wszelki wypadek, by nie stracić mamusi z oczu.• NaukaCo robi mama, która zauważa, że dziecko zareagowało na jej wyjście do kuchni płaczem? Oczywiście, szybko wraca i pociesza malucha, że przecież mama jest, spokojnie. To cenna lekcja dla młodego człowieka: protestuję – otrzymuję. Gdy mama ustępuje przez pierwsze pięćdziesiąt razy, reszta jest... do przewidzenia.• Rzadki kontakt z innymiCzasem „na dokładkę” takiej sytuacji mamy bardzo mały kontakt z innymi. Babcie mieszkają daleko, tata dużo pracuje, więc w ogromnej większości czasu dziecko spędza czas tylko z mamą. Gdy tata wraca – rzadko ma siły na zabawę, a zwykle chce chwilę odpocząć. A maluch, gdy jest zmęczony, nie ma już ochoty na „zgłębianie” więzi z tatą – chce, aby nakarmiła, przewinęła i położyła go oczywiście mama. Opieka na dzieckiem może być męcząca Najbardziej kochająca mama może w takiej sytuacji czuć poirytowanie i zmęczenie. Bo czy nie przyjemniej byłoby słuchać odgłosów zabawy dziecka z ojcem lub zrzucić kąpanie malca na czyjeś barki? Albo – powiedzmy wprost – spokojnie odbyć wizytę w toalecie? Uspokajamy – to jest możliwe. Potrzeba jedynie dużo cierpliwości i kilku sprawdzonych sposobów. Czas na zmiany: ucz dziecko, że mama wraca Na początek warto nauczyć malucha, że z wychodzeniem mamy zawsze wiąże się powrót. Jak to zrobić?• Jestem obok, chociaż mnie nie widziszMożna spróbować już w zaciszu domowym. Zamiast na każde zawołanie dziecka zabierać je ze sobą (na przykład do łazienki, gdzie wstawiasz pranie), uspokajaj je swoim głosem. To pierwsza lekcja – mama, nawet, jeśli jej nie widać, nie zniknęła. Głośnym, ale spokojnym głosem mów do swojej pociechy: „Zaraz wracam, jestem obok”. Jeśli wpada w histerię – staraj się ją wytrzymać i kontynuuj mówienie. Uwierz – dziecko cię doskonale słyszy.• Zabawa w wychodzenieNiech twoja pociecha widzi także w inny sposób, że jeśli wychodzisz, to wkrótce wrócisz. Zostaw dziecko na przykład z ojcem w pokoju, a sama wychodź na coraz dłuższe chwile, powtarzając – „niedługo wracam” i „wróciłam”! Powtarzajcie to codziennie, w końcu wyjdź na dłużej, nie zapominając o stałym komunikacie.• Zwiększenie ilości/jakości kontaktówJeśli zauważasz, że twoja pociecha ma zbyt mało kontaktu z tatą lub z innymi – zmień to. Zacznijcie wychodzić, na przykład do klubów malucha, korzystajcie z atrakcji dla mam i dzieci. Poproś też partnera, by spędzał więcej czasu z dzieckiem – bez takiego wsparcia całe przedsięwzięcie może być bardzo trudne.• Nie jestem obok, ale mnie słychaćKiedy odważysz się wyjść z domu „na dłużej” staraj się uspokoić dziecko nie nagłym powrotem, ale swoim głosem... przez telefon. Powtarzaj jak mantrę, że wrócisz, a kiedy tak się stanie – powtórz to znowu. Chodzi o to, by wyrobić w maluchu pewne przekonanie, że mama zawsze wraca. To już pierwszy krok do także, że cokolwiek robisz i postanowisz, staraj się nie ulegać histerii swojego dziecka. Powtarzaj sobie: „Mój syn jest w rękach osoby, którą bardzo dobrze zna i którą lubi – nie wśród obcych. Nic go nie boli, nie dzieje mu się krzywda. Musi zrozumieć, że mama też musi wyjść”. Takie przedstawienie sprawy, zamiast myślenia „On się zapłacze” naprawdę pomaga! Żłobkowo – przedszkolne dylematy. Profesjonalna opieka nad dzieckiem Na koniec warto poruszyć jeszcze jedną kwestię, a uściślając – sposób zostawiania dziecka w żłobku lub w przedszkolu. Wśród personelu placówek często pokutuje przekonanie, że najlepiej po prostu oddać płaczące dziecko i szybko wyjść. To nie jest dobry sposób na „poluzowanie więzi” – wręcz przeciwnie. Zamiast więc postępować w taki sposób, korzystaj z wszelkich innych sposobów na przyzwyczajenie się malca – na przykład z dni adaptacyjnych umożliwiających twój początkowy pobyt i stopniowe wycofywanie się. Pamiętaj też, że upewnień „mama zawsze po ciebie wraca” nigdy nie jest... zbyt wiele. Jeśli twoje dziecko chciałoby być wtulone w ciebie niemal przez całą dobę, spróbuj nosić je w chuście. 2. Włącz cichą muzykę. Zmęczonemu maluchowi często pomaga się wyciszyć spokojna melodia pozytywki. Możesz włączyć płytę z cichą muzyką lub zanucić kołysankę. 3. Przystaw niemowlę do piersi lub podaj mu butelkę. Płacz niemowlęcia może zmniejszyć do minimum! Warunek? Pilnuj, żeby dziecko nie musiało zmagać się z tymi 7 rzeczami. Naprawdę są ponad jego siły! Każde niemowlę jest inne. Jedno reaguje płaczem na byle drobiazg, inne dobrze znosi nawet spore niewygody. Jednak niezależnie od indywidualnej wrażliwości dzieci są rzeczy, których nie cierpią wszystkie niemowlęta. I często mają rację, bo niektóre z nich są nie tylko uciążliwe, ale także szkodliwe. 1. Nadmiar opiekunów Niemowlę potrzebuje bliskości i poczucia bezpieczeństwa. Jeśli zajmuje się nim zbyt dużo ludzi, może się czuć niczyje. Psychologowie uważają, że małemu dziecku potrzebny jest stały „obiekt przywiązania”. Mogą go zastępować inne osoby, ale w przypadku najmłodszych raczej nie więcej niż dwie. 2. Chaos W chaosie trudno funkcjonować nawet dorosłym. Brak stałego rytmu dnia jeszcze mocniej daje się we znaki najmłodszym. Choć noworodek i młodsze niemowlę przesypia sporą część doby, nie budzi się jak popadnie, żyje we własnym rytmie. Pory snu przeplatają się z okresami aktywności według w miarę stałego wzorca. Uporządkowany tryb życia nie tylko daje poczucie bezpieczeństwa, ale także sprawia, że maluch szybciej zaczyna się orientować w tym, co go dotyczy („Aha, wykąpałem się, więc teraz pójdę spać”). Sprawdź: Najlepsze zabawy rozwijające dla niemowląt. 3. Hałas Ryczący telewizor, łomot techno, nieustający remont za ścianą – takie dźwięki mogą doprowadzić do szału nawet dorosłego. Maluszka, który nie zna ich źródła i nie potrafi zatkać sobie uszu, nie tylko męczą, ale także przerażają. W dodatku notoryczny hałas może nawet trwale uszkodzić słuch dziecka! Nie daj się jednak zwariować. Zwykłe domowe odgłosy nie przeszkadzają maluchom. Szum wody, odgłosy wirującej pralki, warkot odkurzacza itp. mogą wręcz działać na nie uspokajająco. Nawet jeśli maluszek śpi, nie musisz chodzić po domu na palcach, zwłaszcza w ciągu dnia. Docierające do niego dźwięki sprawiają, że szybciej zaczyna odróżniać dzień od nocy. 4. Nuda Niemowlęta płaczą nie tylko z głodu albo z powodu mokrej pieluchy. Czasem robią to dlatego, że po prostu się nudzą. Dziecko, które często pozostawia się samemu sobie, ma mniejsze możliwości rozwoju i słabszą motywację do działania. Brak bodźców może opóźnić jego rozwój, a w skrajnych przypadkach wręcz go zatrzymać (np. maluch, do którego bardzo mało się mówi, będzie miał większe trudności z nauką mówienia). Dla niemowlęcia wszystko jest nowe, dlatego nie trzeba mu organizować jakichś superzajęć. Najciekawszą (poza jedzeniem i przytulaniem się do mamy) rozrywką bobasa jest kontakt z opiekunami: patrzenie na nich, słuchanie ich głosu, „rozmowy” podczas przewijania, zabawa, wspólne poznawanie najbliższego otoczenia. 5. Nadmiar bodźców Nad łóżeczkiem obraca się karuzela, wokół pełno zabawek, w tle słychać kołysanki po angielsku (żeby dziecko osłuchało się z obcym językiem), tabuny gości, którzy szczebioczą, biorą na ręce, dają do potrzymania palec. A do tego masaż, basen dla niemowląt, wizyta w supermarkecie.... Uff, sporo tego, jak na jedną, maleńką istotkę. Dzieci lubią, gdy wokół nich sporo się dzieje, jednak źle znoszą przesadę. Koncentrują się na krótko i nie potrafią zajmować się kilkoma rzeczami naraz. Atakowane zbyt dużą ilością bodźców reagują płaczem, czasem kolką, ze zmęczenia nie mogą zasnąć. Dlatego nie funduj niemowlęciu zbyt wielu atrakcji naraz. Nie zasypuj malucha zabawkami. Pamiętaj także, że nawet ulubione zajęcia, np. rozmowa z kimś bliskim, mogą znużyć maluszka. Dlatego gdy widzisz, że dziecko odwraca głowę albo zamyka oczy, pozwól mu odpocząć. 6. Niewygodne ubranka Machanie rączkami, wkładanie stópek do buzi itp. to bardzo ważne ćwiczenia – w ten sposób maluszek trenuje wszystkie mięśnie i pracuje nad koordynacją ruchową. Jednak bardzo ciężko to wszystko robić, gdy łaskoczą falbanki, spodenki są zbyt sztywne, a w talię wpija się gumka. Przykrótkie śpioszki to nie tylko dyskomfort dla dzidziusia. Wprawdzie nie spowodują wykoślawienia się stópek, ale noszone zbyt często mogą utrwalić ewentualne nieprawidłowości w ich budowie. Zobacz, jakie ubranka wybierać dla niemowląt. 7. Napięta atmosfera w domu Zarwane noce, brak wprawy w opiece nad bobasem, a do tego lęk, czy na pewno wszystko z dzieckiem w porządku – masz wrażenie, że niełatwo być mamą. Mimo to staraj się zachować spokój. Bo kiedy ty będziesz spokojna, maluch także taki będzie. Dzieci doskonale wyczuwają napięcie innych. Źle znoszą towarzyszące zniecierpliwieniu gwałtowne ruchy, podniesione głosy. Mogą reagować lękiem, kolką, marudzeniem. I same stają się nerwowe. Dotyczy to zwłaszcza niemowląt, które są bardziej pobudliwe. Te najbardziej płaczliwe i najbardziej absorbujące potrzebują najwięcej ciepła, spokoju i harmonii. Dlatego nie staraj się być ideałem, pozwól sobie na błędy i odpoczywaj. Beata Turska Poznaj 8 szkodliwych rad, których młode mamy nie powinny słuchać Beata Turska
Noworodek na brzuchu – wielu rodziców widząc, że ktoś układa malucha w tej pozycji, wpada w popłoch. Tymczasem pediatrzy zalecają leżenie na brzuszku, już od pierwszych dni po narodzinach. Pierwszy kontakt skóra do skóry z noworodkiem odbywa się podczas leżenia na brzuchu mamy. Pierwsze karmienie piersią także.
Co umie 3-miesięczne dziecko w zakresie rozwoju psychicznego? Każdego dnia niemowlę rozwija się również pod kątem psychicznym. Zauważyć można to szczególnie w zakresie emocji. Trzymiesięczny maluszek często się uśmiecha, a nawet śmieje się w głos. W czasie śmiania się energicznie macha nóżkami i rączkami – można powiedzieć, że cieszy się „całym ciałem”. Maluch w tym wieku coraz częściej głuży, a nawet zaczyna gaworzyć. Gdy tylko odkryje, że może tworzyć bąbelki ze śliny, od razu spróbuje dokonać tego ponownie. Zdrowe trzymiesięczne niemowlę czuje się blisko związane z rodzicami i bardzo chce z nimi przebywać – precyzując, chce być noszone, a nie układane do łóżeczka. Kiedy jest mu źle, natychmiast wzywa rodziców głośnym płaczem. Może się zdarzyć, że niemowlę, które wcześniej bez problemu zasypiało, nagle zaczyna mieć na tym polu trudności. Maluszek nie chce zasypiać sam, nie pomaga szumiś czy karuzelka – niezbędne jest bliskie towarzystwo rodzica. W tym okresie wyjątkowo przydaje się rodzicom leżaczek oraz nosidło. Dzięki takim akcesoriom niemowlę może oglądać świat i być blisko rodzica, co przekłada się na jego radosny nastrój i spokój.
\n\n \n\n \n 2 miesięczne niemowlę chce być noszone
Kiedy 2- i 3-miesięczne dziecko się ślini… Nie ma w tym nic niepokojącego. W tym wieku niemowlę zaczyna się ślinić bardziej obficie niż wcześniej. To oznaka, że układ pokarmowy maluszka przygotowuje się na zmianę diety i przyjęcie stałych pokarmów. Niemowlę się ślini również w okresie ząbkowania. Gdyby każdy rodzic podnosił dziecko we właściwy sposób, miałabym chyba o połowę mniej pracy. 😉 Oczywiście pewnie trochę koloryzuję, ale… to naprawdę bardzo ważne! Podnoszenie/ noszenie, odkładanie dziecka jest obok zmian pieluchy i karmienia chyba jedną z najczęstszych czynności, jakie wykonujemy w pierwszych miesiącach jego życia. Zazwyczaj nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale to, w jaki sposób podnosimy czy nosimy malucha może mieć ogromny wpływ na jego rozwój. Sposób, w jaki na co dzień „obchodzimy się z dzieckiem” może skutecznie utrudniać Maluchowi zmianę rozkładu napięcia mięśniowego, może uczyć i utrwalać nieprawidłowe wzorce ruchowe, co w konsekwencji będzie powodowało zaburzenia w dynamice ciała i prowadziło do powstania trudności w osiągnięciu kolejnych etapów rozwoju ruchowego. Aby temu zapobiec, warto zadbać o to, aby to, w jaki sposób pielęgnujemy Malucha było dla niego przyjazne i… zgodne z naturalnym kierunkiem rozwoju 🙂. Zaoszczędzi to Wam zmartwień, a fizjoterapeutom pracy. Na przykład ja, muszę zazwyczaj poświęcić 1 – 2 wizyty na to, by zwrócić uwagę na wszystkie elementy, które wykonywane w domu, każdego dnia, będą wspierały naturalny rozwój Maluszka. Bez tego nawet najlepsza rehabilitacja może nie przynieść aż tak spektakularnych efektów. Jak to działa? Kiedy dziecko przychodzi na świat, jest całkowicie zależne od nas. W przeciągu zaledwie kilkunastu miesięcy nabywa jednak umiejętności, które pozwalają mu na samodzielność. W pierwszych tygodniach po urodzeniu, położone na plecach leży asymetrycznie, nóżki i rączki ułożone są w zgięciu, dłonie zaciśnięte w piąstki. Jego ruchy są masywne, tzn. wywołują reakcję całego ciała. Brak jest ruchów izolowanych. Tułów jest niestabilny, chwiejnie przylega do podłoża. Taka sytuacja wynika z jego niedojrzałości oraz rozkładu napięcia mięśniowego. U noworodka jest to fizjologia. U starszego dziecka już nie. U noworodka mięśnie tułowia są słabe, a im bardziej przesuwamy się „na obwód” (w stronę dłoni i stópek), tym napięcie mięśniowe jest większe. Z biegiem czasu dochodzi do tzw. centralizacji napięcia mięśniowego. Mówiąc bardzo skrótowo napięcie z rączek i nóżek „przechodzi” bardziej centralnie w kierunku tułowia, aż w końcu tułów jest na tyle stabilny, że pozwala na izolowane ruchy głowy, rąk i nóg (izolowane, czyli takie, że kiedy poruszam np. ręką, reszta ciała nie bierze udziału w tym ruchu). Stabilny tułów to podstawa dalszego rozwoju Niestety czasami sposób, w jaki podnosimy i nosimy dziecko sprawia, że maluch nabywa nieprawidłowych nawyków. Nie potrafi właściwie ustabilizować tułowia, co może zaburzać jego dalszy rozwój. Mam tu na myśli przede wszystkim sytuację, z którą spotykam się naprawdę często, gdzie dziecko, jako jedyną formę stabilizacji zna napięcie mięśni grzbietu, praktycznie bez aktywizowania przedniej ściany tułowia. Taki maluch ma trudności z prawidłową aktywizacją rączek i nóżek, prawidłowym ustawieniem miednicy, „pchaniem w podłoże”, napięciem brzucha, obrotami (których nie jest w stanie wykonać lub które robi nieprawidłowo, najczęściej przez odgięcie się do tyłu, wygięcie tułowia w łuk), o dalszych etapach rozwoju nie wspominając. Podnoszenie/ odkładanie dziecka w tradycyjny sposób- podkładając jedną rękę pod główkę, drugą pod pupkę malucha i noszenie go pionowo- przodem do nas krótko mówiąc nie sprzyja pozytywnej zmianie. Taki sposób pielęgnacji w bardzo szybkim tempie może niszczyć prawidłową dynamikę ciała dziecka i może przysporzyć nam wielu zmartwień, których… przecież i tak już nam nie brakuje… Oczywiście można tę sprawę przemilczeć licząc na to, że dziecko” jakoś” sobie poradzi, ale najczęściej takie problemy nie przemijają bez echa. Prędzej czy później mogą się uwidocznić. Dlatego zachęcam do zagłębienia się w temat „przyjaznej pielęgnacji” – można o niej poczytać np. tutaj: >>>ZOBACZ WPIS>>ZOBACZ>>PRZEJDŹ<<< Twoje udostępnienie wiele dla mnie znaczy, dziękuję! ❤️

Cześć, jeżeli moje 2 miesięczne niemowlę potrafi przespać całą noc bez jedzenia (karmiony mm) to czy automatycznie powinien więcej\\częściej jeść w dzień? Dla przykładu: je o 18:40, a kolejne jedzenie jest o 7, wiec teoretycznie pomiędzy tymi godzinami powinien zjeść 3 razy. Proszę o jakieś

Dzień dobry... Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało. Ania Ślusarczyk (aniaslu) Zaloguj Zarejestruj Dzisiaj Dzień Ojca i z tej okazji zapraszam cię do wysłuchania rozmowy, której bohaterem jest Patrick Ney. Psycholog, doradca rodzicielski, tata dwóch córeczek, urodzony w Anglii, co w tej historii ma również znaczenie ;) Posłuchaj rozmowy Natomiast o 17:00 zapraszam Cię na live z Agnieszką Hyży - porozmawiamy o rodzicielstwie, macierzyństwie i oczywiście o ojcostwie. O tym co robić z "dobrymi radami". Dołącz reklama Starter tematu kika88888888 Rozpoczęty 13 Styczeń 2018 #1 Mam klopot ,odnosnie mojego 2 miesiecznego dw dni skończy 2 miesiace a nie zawsze skupia na mnie uwagę jak podchodzę do łózeczka,patrzy się gdzieś na sufit to w są nie wyciąga po zabawki jak w/g ksiązek uwagę na karuzeli przy łożku, jak go noszę rozglada się ,ale wydaje mi się że to podnosi ale mało,Wygląd ma jeszcze taki na wadze,ma apetyt,ale i tak ma anemie,może to go spowalnia...Czy powinnam się martwić jego rozwojem co myślicie/? reklama #2 Mój synio bardzo szybko podnosił głowke wcześniej o wiele niz Twój ale to kwestia indywidualna i ma jeszcze czas 2 miesięczne dziecko to właśnie jak noworodek jeszcze praktycznie bardziej wydaje mi się że wyolbrzymiasz i że 2 miesięczne dziecko jeszcze nie wyciąga rączek po zabawki .. Nie pamiętam dokładnie kiedy u nas to było ...ale wydaje mi się że przesadzasz wymagając tego od 2 miesięcznego dziecka. . #3 Uśmiech też jeszcze nie jest świadomy. #4 Mój synio bardzo szybko podnosił głowke wcześniej o wiele niz Twój ale to kwestia indywidualna i ma jeszcze czas 2 miesięczne dziecko to właśnie jak noworodek jeszcze praktycznie bardziej wydaje mi się że wyolbrzymiasz i że 2 miesięczne dziecko jeszcze nie wyciąga rączek po zabawki .. Nie pamiętam dokładnie kiedy u nas to było ...ale wydaje mi się że przesadzasz wymagając tego od 2 miesięcznego dziecka. . #5 Według książek większość dzieci zaczyna chodzic kolo roku po roku a mój synek miał 9 miesięcy jak sam poszedl. #7 Każde dziecko jest inne a to co napisane w książkach to druga sprawa za to nigdy nie czytałam książek,bo pewnie do tego czasu co corka ma 8 lat to już tysiąc chorób by miała i nie wiadomo co jeszcze.. #8 Dziecko można nagrywać telefonem, pokazać pediatrze niepokojące według ciebie zachowania. Kladz maluszka na brzuszku, żeby ćwiczył podnoszenie główki. reklama #9 Dzieci w wiekszosci wyciagaja raczki po zebawki po 3miesiacu zycia. reklama #10 To małe dziecko jest myślisz ze od razu telefon będzie trzymać w ręku...bardziej od 4miesiąca dziecka tak się interesuje zabawkami i uczy trzymać Według ogólnie przyjętych norm rozwojowych, pociecha powinna do ukończenia 9. miesiąca życia opanować umiejętność utrzymania się w siadzie, a do roku samodzielnie siedzieć. Większość dzieci próbuje jednak siadać pomiędzy 7. a 9. miesiącem życia. Niektóre niemowlaki już około 5. lub 6. miesiąca powoli zaczynają układać
Rozwój niemowlaka w 2 miesiącu to niekończąca się radość, mimo zmęczenia młodych rodziców. To czas na pierwszy uśmiech niemowlęcia: niemowlę uśmiecha się, pokazując same dziąsełka, śmieje się, a także wydaje różne inne dźwięki. Co jeszcze dzieje się na tym etapie rozwoju dziecka? Rozwój niemowlaka – 2 miesiąc – opiszemy ci ze szczegółami. spis treści 1. Prawidłowy rozwój niemowlaka 2. Pielęgnacja dziecka w 2 miesiącu 1. Prawidłowy rozwój niemowlaka Rozwój ruchowy niemowlaka w 2 miesiącu to przede wszystkim nauka posługiwania się własnym ciałem. Niemowlak w tym wieku unosi już główkę. Chwyta różne ciekawiące go przedmioty. Koordynacja ręka-oko powoli zaczyna działać, tak samo jak rozpoznawanie przedmiotów. Zobacz film: "Prawidłowy rozwój dziecka [Specjalista radzi]" Niemowlę rozwija się bardzo szybko, szczególnie w 2 miesiącu. Potrafi już rozpoznawać twój głos i twarz. Chętnie się uśmiecha do ciebie i do domowników. Maleństwo wydaje z siebie różne dźwięki, zazwyczaj będą to samogłoski i różnego rodzaju „gruchania” i „gulgotania”. Mózg dziecka pracuje na pełnych obrotach – przecież rozpoznawanie przedmiotów i osób to nie taka prosta sprawa! Dziecko rozpoznaje domowników – i może nawet zacząć wybrzydzać, jeśli chodzi o osoby, które biorą je na ręce. 2 miesiąc rozwoju niemowlaka to czas, kiedy możesz się częściej bawić z maleństwem. Śpi mniej niż noworodek i ma więcej czasu na obserwowanie, co się dzieje wokół niego. Fruwające nad dzieckiem kolorowe kształty pobudzają jego umysł do działania i zapewniają zabawę. Maluchy w tym wieku lubią się też przyglądać w lusterku – uważaj tylko, żeby kupić takie, które się nie rozbije i jest przeznaczone dla dzieci w tym wieku. W 3 miesiącu możesz zainwestować w matę edukacyjną dla niemowląt. Rozwój niemowlaka w 2 miesiącu życia jest już na tyle zaawansowany, że możesz zacząć obserwować u maleństwa pierwsze oznaki budzącej się osobowości i temperamentu. Twoje dziecko może być: spokojne lub raczej aktywne; wesołe lub mniej; nie wszystkie dzieci codziennie się śmieją, są jednak i takie, które niemal bez przerwy śmieją się i uśmiechają; przewidywalne lub nie; niektóre dzieci mają swój ulubiony rytm – jedzą i bawią się o konkretnych porach, śpią tyle samo godzin – a niektóre nie. Tak po prostu jest; ufne lub nie; niektóre niemowlaki bywają otwarte na nowe twarze czy nowe otoczenie, inne boją się wszelkich zmian i czują niepokój; wrażliwe lub mniej; część bobasów bywa bardzo wrażliwa na głośne dźwięki, intensywne zapachy i inne bodźce, inne zupełnie się nimi nie przejmują. 2. Pielęgnacja dziecka w 2 miesiącu W 2 miesiącu rozwoju niemowlaka może się okazać, że masz także inne obowiązki poza dzieckiem. Pielęgnacja dziecka może być spokojnie dzielona z twoim partnerem. Nie czuj się winna, jeśli opuszczasz dziecko, żeby wyjść do pracy czy gdziekolwiek indziej! To już nie jest noworodek, który bez matczynej opieki nie dałby rady. Jeśli opuszczasz dziecko na kilka godzin, zostawiasz je pod opieką tatusia albo babci – maleństwu nic się nie stanie, a nauczy się ono, że mama zawsze wraca. Dobrze jest przyzwyczaić niemowlaka do innej osoby. To także sposób, abyś ty nauczyła się nie martwić, że zostawiasz dziecko bez twojej osobistej opieki. Kupy niemowlaka w 2 miesiącu zdarzają się przede wszystkim rzadziej niż w poprzednich etapach rozwoju dziecka. Brudne pieluszki mogą pojawiać się 6 razy dziennie, ale i jedna kupka na kilka dni nie powinna budzić niepokoju. Kolory i konsystencje kupy są bardzo różnorodne: od żółtawych do ciemnobrązowych, a nawet zielonkawych. Jednak nie zapominaj o obserwacji kupy niemowlaka, a jeśli zauważysz poniższe nieprawidłowości, zgłoś się do lekarza: dziecko robi kupę rzadziej niż raz na 5 dni i nie rośnie tak szybko jak powinno, kupa jest wyjątkowo twarda lub sucha, powodująca u dziecka ból przy wypróżnianiu, w stolcu pojawia się krew, płyn lub śluz, kolor kupy jest bardzo ciemny, a dziecko nie dostaje w mleku dodatkowych suplementów żelaza. Dopóki nie wprowadzisz stałych pokarmów (dopiero około 4-6 miesiąca życia) do diety dziecka, nie jest mu potrzebna woda. Może ona tylko spowodować, że dziecko będzie najedzone, zanim otrzyma wystarczającą ilość pokarmu z piersi lub butelki. A to z kolei może doprowadzić do spadku masy ciała. Uwaga na wodę! Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Jeśli osoba nosząca jest pewna swoich umiejętności co do poprawnego zawiązania chusty, może nosić na plecach niemowlę, które kontroluje dobrze głowę, a więc zazwyczaj po ukończeniu 3. miesiąca życia. Na plecach nosimy dziecko w chuście tkanej, a od czasu jak samodzielnie siada można nosić również w nosidle ergonomicznym. Od kiedy można nosić dziecko w nosidle? To jedno z ulubionych pytań jakie często zadają mi rodzice. Chciałam Wam dziś przybliżyć temat nosidła. Najpierw Was trochę zmartwię. Nie ma jakiegoś określonego punktu czasowego od kiedy dziecko w nosidle jest bezpieczne. I wcale to nie jest tak jak zapewniają producenci. Niektórzy piszą, że od 3,5 kg, to niestety nieprawda. Inni piszą, że od 3 lub 6 miesiąca życia, to niestety też nieprawda. Dodatkowe wkładki dla noworodków dołączone do nosideł ergonomicznych, które mają na celu zapewnienia noworodkowi złudnego bezpieczeństwa podczas noszenia w nosidle, to po prostu chwyt marketingowy. Wiadomo, że im bardziej uniwersalny produkt, tym lepiej. Producenci mogą dużo, bo wiedzą, że odpowiedzialność za decyzje i tak spoczywa na rodzicu. A Ty się rodzicu sam martw i sam podejmuj decyzję komu ufać i w co wierzyć. Kiedy więc możemy podejmować pierwsze próby z nosidłem, co jest takim ważnym wyznacznikiem? Nie jest to bynajmniej osiągnięcie pewnego wieku, bardziej tu chodzi o rozwój dziecka i jego umiejętności motoryczne. Dziecko, które chcemy nosić w nosidle ergonomicznym powinno umieć samodzielnie siedzieć. I teraz jest tak, że tę umiejętność każdy młody człowiek osiąga we własnym tempie i należy mu na to pozwolić. I nie przyśpieszać pewnych rzeczy na siłę. Nie powinno się sadzać małych dzieci, wtedy kiedy nie są na to gotowe. Jest to dla nich spore obciążenie, pracuje wtedy cały układ stawowo-kostny oraz mięśnie. Przedwczesne sadzanie dzieci może negatywnie wpłynąć na ich rozwój (wady postawy, skrzywienie się kręgosłupa, problemy z równowagą kontroli tułowia). Dlaczego o tym piszę, ponieważ w nosidle ergonomicznych dziecko siedzi. Dodatkowo pamiętajcie o tym, że siedzi z dość mocno wyprostowanym odcinkiem lędźwiowym, ponieważ nóżki skierowane są mocno na boki. Dlatego czasem pozycja, którą wymusza nosidło może nie podobać się dziecku. Co jest mylne interpretowane przez rodziców, że nie chce być noszone. Dzieci są jednak bardzo plastyczne i nie dają sobie tak szybko zrobić krzywdy. Dla mnie noszenie rocznego dziecka, albo najlepiej takiego, które już chodzi w nosidle ergonomicznym na niezbyt długich trasach (takich które nie przekraczają 1-1,5h) jest naprawdę akceptowalne. Bywa, że w tym okresie rozwoju, dzieci nie chcą się dać włożyć do chusty, bo za długo to trwa. Nosidło jest awaryjne. Szybsze. Wygodne dla rodzica. No dobrze powiecie, co jeśli nie idzie nam z chustą, dziecko potrzebuje być blisko, chce być noszone. I wiecie, że sprawdzi się nosidło, ale jest jeszcze małe, nie siedzi, nie chodzi, nie raczkuje. Powiem tak. Szukajcie dla siebie różnych rozwiązań. Może Mei Tai szyte z chusty na wymiar od My Owl Town, ma na swoim blogu coraz więcej zachwycających propozycji. Może miękkie nosidło firmy Storchenwiege BabyCarrier (stary model oraz nowy model) może cudowne nosidła handmade także szyte na wymiar jak np. Madame Googoo (to nosidło tej firmy uszyłam sobie dla Julianki) lub nosidła Doux-Doux. Tych firm i mam, które szyją jest coraz więcej. Ja ze swojej strony wymieniłam kilka, dla siebie tych najbliższych. Jeśli chodzi o najbardziej popularne nosidła w Polsce to jest to Tula i Manduca. Królowe nosideł ergonomicznych, jeśli ktoś ma nosidło ergo, to zapewne jedno z tych dwóch. Ważne jest też to, że jeśli tylko ma się możliwość to gorąco zachęcam to przymierzenia się z dzieckiem do nosidła na żywo. I popatrzenia na takie rzeczy jak: gdzie sięga panel dziecka i jak jest szeroki. Jaką pozycję dziecko ma w nosidle, czy siedzi wygodnie, czy się odpycha od rodzica. Warto jeszcze wspomnieć o nosidłach Fidella. To nosidła szyte z chusty i mają duże możliwości regulacji panelu (mniej więcej od rozmiaru 74 cm do 98-104 cm). Sama Fidella ma różnego rodzaju nosidła, więc można wybrać coś idealnego dla siebie. Z mojego doświadczenia nosidła typu Fidella Fusion lub Kavka multi-age, czyli te które mają różne możliwości regulacji (panelu, pasów naramiennych oraz pasa biodrowego) mają szansę wpływać na lepsze ułożenie dziecka, niż możemy uzyskać w nieregulowanych nosidłach ergonomicznych. Fidella lub Kavka to są nosidła z którymi, w moim odczuciu można próbować, jeśli chusta się nie sprawdza, a mamy jeszcze dziecko, które nie siedzi samodzielnie. Chusta jest zawsze moim pierwszym wyborem, jeśli chodzi o dzieci w wieku 0-3, a nawet 3-6 mc. Ale nie ma jednej drogi, a często jest tak, że jeśli próbujemy z chustą z większym już dzieckiem, potrzebujemy o wiele więcej pracy i prób wiązania. Przede wszystkim odpowiedniego dostosowania wiązania do etapu rozwoju dziecka, jego potrzeb, a także kompetencji rodzica. I nie jest tak, że jeśli chusta nam nie pasuje, a do nosidła wiekowo mamy daleko, to zostajemy w luce wiekowej i nie mamy możliwości noszenia w niczym. Zawsze będę za rodzicem i jego potrzebą noszenia dziecka, a co za tym idzie, także za dzieckiem, które chce być noszone. Kwestia poszukania tylko najlepszego rozwiązania i przekazania wiedzy, tak by rodzic wiedział, co może na tym etapie uzyskać. Wszystko co robimy dla dzieci i dla siebie, kierując się ich dobrem i bezpieczeństwem robimy zgodnie z wiedzą na daną chwilę. Życzę Wam pogłębiania wiedzy na temat rodzicielstwa i podejmowania coraz to lepszych decyzji, nie dźwigając jednocześnie ciężaru wcześniejszych pomyłek, wszyscy mamy do nich prawo. Całe życie uczymy się na błędach, czasami na cudzych, częściej jednak na własnych 🙂 BabyCarrier, babywearing, manduca, nosidło, nosidło ergonomiczne, noszenie, Storchenwiege, tula
Co robić gdy 6 miesięczne niemowlę zamiast się cieszyć, że może zacząc jeść coś nowego grymasi i wypluwa zupkę. Może ktoś ma jakąś wypróbowaną metodę na zachęcenie dziecka. pytanie zadane 22 września 2013 w 6-12 miesięcy przez użytkownika Magdalena ( 333 )

Witam, czy ktoś moze cos poradzić ,może problem się jakoś u Was rozwiązał i coś pdopowiecie? Moja córka skończyla miesiąc , od odmawiała jedzenia , po prostu nic nie chciała zjeść , a kiedy próbowałam dać butle to jakbym cierpienie jej zadawała . Karmiłam piersią, ale mała nie przybierała w dodatku jakby nie umiała ssać porządnie , miałam konsultacje laktacyjna i pani pokazała jak przystawiać , potem jeszcze konsultację lekarską i też pediatra pokazała jak karmić i nic, nie przybierała . Ostatecznie wylądowaliśmy w szpitalu ,gdzie mała byla dokarmiana sonda .Od srody zeszłego tygodnia zaczęła jeść znów butle nawet ładnie wypijala po 70-90 ml ,ale znów widzę że zaczyna odmawiać . Miała badania USG głowy, brzucha, badania na amoniak ,próby wątrobowe, moczu,biochemie krwi,morfologię i jeszcze nuerolog i czekamy na wyniki badań na choroby metaboliczne .Jestem załamana, czy ktoś znalazł przyczynę niejedzenia u swojego dziecka ? Cytuj

OW4ea.
  • 11aorxrqzo.pages.dev/26
  • 11aorxrqzo.pages.dev/55
  • 11aorxrqzo.pages.dev/90
  • 11aorxrqzo.pages.dev/42
  • 11aorxrqzo.pages.dev/30
  • 11aorxrqzo.pages.dev/21
  • 11aorxrqzo.pages.dev/51
  • 11aorxrqzo.pages.dev/32

    • 2 miesięczne niemowlę chce być noszone